Jednym z najprzyjemniejszych, zdarzeń przeżywanych w rodzinnym domu przy ulicy Piotra Skargi 4 w Jaśle był odpust parafialny 15 sierpnia. Zawsze, odkąd pamiętam do „Fary” – matki jasielskich kościołów - zjeżdżali rolnicy z całej okolicy przywożąc okazałe wieńce dożynkowe, snopki, ziarno, kwiaty. Po rodzaju konnego pojazdu zgadywaliśmy skąd przybyli rolnicy. Bryczki, wozy drabiniaste, konne zastępy zajeżdżały przed nasz dom, gdzie zdejmowano wieńce dożynkowe i procesyjnie wprowadzano na plac przed kościołem. Msza Święta odpustowa, której uwieńczeniem było poświęcenie plonów i procesja wokół kościoła,  zawsze odbywała się „na polu”.  Koniki  na czas liturgii pasły się na trawce na książęcych łąkach. Ongiś nie było dobrego nagłośnienia, dlatego w otoczeniu kościoła teksty mszalne i nabożne śpiewy mieszały się z odgłosami odpustowych gadżetów; piszczących różowych  baloników, strzelających korkowców, gwizdków ect. Wierni chętnie kupowali na straganach te i inne cudeńka, obowiązkowo całusa, czyli zmyślnie zapakowane smaczne pierniki. Jak  mi opowiada mama  w  polskiej  tradycji parafii Farnej  owa sierpniowa liturgia zwana  była od dawna jako Święto Matki Bożej Zielnej. Na pamiątkę podania głoszącego, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty, poświęca się kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Lud wierzy, że zioła poświęcone w tym dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy. Rolnicy tego dnia dziękowali Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól.

Jak podaje tradycja Matka Boża zasnęła w wieku 72 lat, z ciałem i duszą została wzięta do nieba. Kult Maryi Wniebowziętej, patronki mojej parafii Farnej  był w tym kościele bardzo żywy i zdecydowanie wyróżniał się wśród wielu innych. Prawdę o Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny ogłosił jako dogmat wiary papież Pius XII 1 listopada 1950 r., nota bene 4 dni po moich narodzinach, w Konstytucji apostolskiej "Munificentissimus Deus":"...powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej" (Breviarium fidei VI, 105). Orzeczenie to Ojciec święty wypowiedział uroczyście w bazylice św. Piotra w obecności prawie 1600 biskupów i niezliczonych tłumów wiernych. Orzeczenie to oparł nie tylko na dogmacie, że kiedy przemawia uroczyście jako wikariusz Jezusa Chrystusa na ziemi w sprawach prawd wiary i obyczajów, jest nieomylny, ale także dlatego, że ta prawda była od dawna w Kościele uznawana. Papież ją tylko przypomniał, swoim najwyższym autorytetem potwierdził i usankcjonował.
 

15 sierpnia obchodzone  jest także święto państwowe Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej w 1920 roku, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Ustanowione jako Święto Żołnierza  4 sierpnia 1923 roku rozkazem Ministra Spraw Wojskowych  nie zostało anulowane żadnym aktem prawnym. Jednak przywrócone 30 lipca 1992 ustawą Sejmu RP jako Święto Wojska Polskiego obchodzone w dzień ustawowo wolny od pracy.

Pierwsze „Radio Biwak” letnią audycję Radia Rzeszów nadano w piątek 21 czerwca 1991. Pomysłodawcą takiej formuły bloku programowego był Janusz Wołcz, ówczesny dziennikarz  Radia Rzeszów, który rychło zyskał sojuszników współredagujących i współprowadzących, z latami także kontynuatorów tego medialnego dzieła. Tamtego lata A.D. 1991 było 60 audycji tej popularnej audycji i jest to średnia wakacyjna  utrzymująca się co roku. Przedpołudniowy blok słowno-muzyczny szybko przebił w naszym regionie, starsze o 20 lat „Lato z radiem”. Dziś „Biwaka” można usłyszeć i zobaczyć także przez wszechobecny internet, a zatem nie dziwi gdy obecnie w radiowej „pozdrawiaczce” odezwie się nadawca życzeń z…….. Wybrzeża.

„Radio Biwak” nadawane jest ze studia Radia Rzeszów przy ulicy Zamkowej 3, ale było też emitowane z letniego studia w Solinie i wielu miejsc w różnych zakątkach województwa i zza miedzy ze Słowacji i z Ukrainy. Często po emisji przedpołudniowego bloku antenowego w miejscu goszczenia „Radia Biwak” odbywał się popołudniowy festyn z licznymi atrakcjami, występami lokalnych artystów  i koncertami  gwiazd estrady.

Od początku współpracuję z autorami „Radia Biwak”. Prowadzę statystykę audycji, fotografuję niektóre wydarzenia, jako jedyny zgromadziłem oryginalną kolekcję wszystkich koszulek, folderów, naklejek, maskotek i innych gadżetów. Wielokrotnie spotkałem się ze słuchaczami na antenie uczestnicząc w programie  radiowym na żywo, nadawałem też korespondencje dla „Radia Biwak” głównie z Jasła, a także z moich wakacyjnych miejsc wypoczynku; między innymi  z Dusznik Zdroju, Antwerpii w Belgii, Odessy na Ukrainie.

Wiele razy „Radio Biwak” nadawano z jasielskiego Rynku czy terenów rekreacyjnych Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji.
Z Jasła „poszło” pamiętne  818 wydanie audycji -  23 lipca 2005. Wszystkie okrągłe wydania  „Radia Biwak” miały szczególną oprawę, zaś kolejne jubileusze, w tym osiemnastkę fetowano uroczyście z udziałem twórców audycji, sojuszników, sponsorów i niezwykłych gości.

Tego lata - 23 sierpnia 2011 roku, w 21 roku działania tego fenomenalnego zjawiska medialnego  odnotujemy 1200 audycję „Radia Biwak”. Z tej okazji pokażę niezwykłą kolekcję wszystkich pamiątek „Radia Biwak” w tym słynne maskotki: misie „Biwaki” oraz jeżyki „Solinkę” i „Szlaczka”. Specjalne wydanie "Radia Biwak" nadamy w tym dniu  z Klubu Muzycznego "Biały Kot" w Jaśle.

Pytasz o kolekcję autografów słusznie dostrzegając, że pewnie nie wszystkie ujawniłem. Istotnie przy wybieraniu materiałów do premierowego startu mojej strony dokonałem pewnego wyboru wszystkich materiałów, także autografów. Stało się tak wyłącznie ze względów technicznych. Nie byłem w stanie skanować i opracować wszystkich podpisów z mojej przebogatej kolekcji. W pokaźnej grupie nie ujawnionych dotąd autografów dominują te otrzymane od artystów. Prawie wszystkie podpisy zdobyłem osobiście, nieliczne korespondencyjnie adresowane do mnie. Kilka Ktoś poprosił Kogoś dla mnie. A zatem z większością osób, które złożyły dla mnie swój podopis spotkałem się osobiście. Były to zaplanowane bądź przypadkowe spotkania tu i ówdzie. Każde z nich ma swoją historię, niekiedy dramaturgię. Prezydent USA Georg Busch popisał mi się w swoim Lincolnie na zapleczu rezydencji ambasadora Stanów Zjednoczonych w Warszawie, Edmund Hilary zdobywca Mount Everestu dał w Krakowie tylko jeden autograf – dla mnie. Popis Jana Pawła II nadszedł z Watykanu ze stosownym potwierdzeniem Sekretariatu Stanu.

Podpisy gwiazd sceny i estrady najczęściej uzyskałem pracując w Jasielskim Domu Kultury, czy odwiedzając studia Telewizji Polskiej, często na zakończenie rozmowy, którą później w formie wywiadu drukowało „Podkarpacie”.
Z licznych spotkań zaplanowanych i spontanicznych, tych przy kawie i tych pośpiesznych w garderobie, czy przypadkowych na ulicy przywołuję z pamięci te jasielskie.

Artyści bardzo rzadko wychodzili do miasta na spacer, jeżeli już do na posiłek do pobliskiej restauracji. Były jednak wyjątki. Jarema Stępkowski –„Warszawski taksówkarz” popisywał mi pamiętnik – jeszcze jako nastolatkowi- na środku ulicy Ducala idąc na rekonesans po Jaśle. Znany z filmu „ Wilcze echa” aktor Bruno Oya prosił mnie o fotografie na tle kościoła Franciszkanów, bo ja twierdził w każdym z odwiedzanych miejsc dokumentuje w ten sposób swój pobyt. Podczas jednego z licznych wspólnych spacerów po Jaśle z Wojciechem Siemionem daliśmy się zaprosić do jednej z jasielskich rodzin, która wytrzyma nas przez okno w przerwie „Jasielskich Okółek”. Jan Monczka rozpoznawany jako „Tulipan” przymierzał w jasielskich sklepach garsonkę. Po wywołującej zrozumiałem ożywienie wizycie w sklepie odzieżowym w „Strasznym Dworze” popularny aktor był gościem mojego domu, wówczas przy 3 Maja 38.

Planuję dokładać sukcesywnie autografy znanych osób, właśnie opracowuję pewną ich część snując przy okazji sentymentalne wspomnienia….

Pytasz co robię? Długo by opowiadać, ale po trosze opiszę jak w jednym miesiącu przeplatają się moje rozliczne zajęcia.

W wigilię urodzin córki Ani czyli w szóstą rocznicę  śmierci Jana Pawła II  byliśmy w Krakowie.  Akurat na Małym Rynku udostępniono do  zwiedzania  swoiste muzeum papieskie na kółkach. Po zwiedzeniu ekspozycji zgadnąłem o możliwość przyjazdu 18 tonowego biało – żółtego papa mobile do Jasła. Jest to możliwe, ale czas pokaże czy włodarze miasta podejmą wyzwanie jakie już przekazałem do magistratu. Tego samego dnia wieczorem  byliśmy na podniosłym koncercie  orkiestry i chóru Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” w Kościele Mariackim. Dyrygował, debiutujący kiedyś w Jaśle  Krzysztof Dziewięcki. Po tej uczcie duchowej, zachęceni przez Kardynała Dziwisza podreptaliśmy pośpiesznie pod Kurię. Tego się  nie da opisać,  dość wspomnieć, iż w wielotysięcznym falującym  tłumie nagle, a było to już po 21.37 pod bramą Franciszkańskiej 3 ktoś śmiało klepnął mnie w ramię. Toż to  Łukasz Z. przeżywający ów niezwykły wieczór także w Krakowie.